Dag 13 Safari in Udawalawa

5:15 stonden we naast ons bed. We hadden ons voorgenomen 1 safari in Sri Lanka te doen. Als je hier bent geweest, moet je toch wel een park bezocht hebben. Omdat Udawalawa het beste in het programma past, deze genomen. Is qua grootte het 7e park van de 17. Alleen olifanten, apen en vogels.

De eigenaar stond ons al op te wachten, met een mandje met wat snacks. Na terugkomst zouden we nog ontbijt krijgen. Lief van hem.

Vlak voor zonsopkomst het park in. We waren niet te enigen. Na ca 2 uur rijden eerste olifanten gespot. Zijn Indische olifanten, niet zo groot als de Afrikaanse die we toen in Ado-Ado hebben gezien. Weetje: Indische en Afrikaanse olifanten kunnen samen geen vruchtbare nakomelingen krijgen, omdat ze een ander DNA hebben.

Naast het bekijken van die mooie olifanten, is het een leuke ervaring om een safari te doen. 

Hieronder slapende olifant. Mannetje. De rancher vertelde dat vrouwtje bij kudde blijft, en het mannetje solitair leeft. 

Bij de tweede groep olifanten die we spotten, stond waarlijk een file. De ring van Amsterdam is daar niks bij. Heeft ca 45 minuten geduurd, voordat we uit de file waren. Konden olifanten wel van dichtbij zien.

Nog paar apen gezien. Familie werd uitgebreid gevlooid. Iets voor onze familie?

Bij terugkomst stond er een uitgebreid ontbijt voor ons klaar. Ook hier weer dingen gegeten die we nog niet eerder hebben gehad. Dit was ook één van de beste ontbijten tot nu toe. Was overvloedig en lekker.

Eigenaar vertelde dat als mensen met iets nieuws beginnen (baan, nieuwe zaak, nieuwe relatie), ze naar de tempel gaan om fruit, geld of andere waarde volle spullen te offeren. Daarbij vragen ze om hulp. Dit is een al eeuwenoude traditie. Uit recent onderzoek is gebleken dat de monniken en hun families deze offers gebruiken voor een eigen levensonderhoud. Ze leven daarbij in vergelijking met de gemiddelde Srilankaan in grote weelde. De vraag hierbij is of dit in deze tijd met grote armoede en gebrek aan primaire levensbehoeften nog wel geoorloofd is. Ook hier tijd voor verandering.

Na een hartelijk afscheid van de eigenaar, met zijn allen nog even op de foto.

Eigenaar had voor ons geïnformeerd naar busnummer 98 en tijdstip naar Ella.

Bij bushalte aangekomen, bleek dat de bus 98 die wij moesten hebben, erg geliefd was vandaag. Stonden mensen al 1 1/2 uur op bus te wachten. In de paar minuten dat we daar stonden, reed er een overvolle bus voorbij. Daar willen we niet inzitten. Tuktuk chauffeurs hadden ook in de gaten dat er geld te verdienen was. Prijzen gingen ook ineens omhoog. Ik sprak met een stel uit Polen. Die gaven aan dat in half uurtje dat zij daar stonden te wachten de prijzen met 25% gestegen waren.

Na prijs met tuktuk chauffeur afgesproken te hebben, ons laten vervoeren naar busstation op de route naar Ella.

Laatste stuk naar Ella de bergen in. Heel ander landschap en klimaat.

Ella is vrij toeristisch.

We werden met hulp de bus uitgezet. Rugzakken werden voor ons de bus uitgedragen. 

Na klimmetje van 1,5 km gearriveerd in ons volgende verblijf. Hoog in bergen gelegen, rustig met mooi uitzicht.

Op advies van eigenares eten bij local. Is wel stuk kouder hier. Gaan voor eerst onze lange broek aandoen.

Ook weer aparte ervaring bij deze local: we mochten meehelpen met eten koken. Mariette heeft ze geholpen en nog wat tips gegeven. Van vaste gasten hoorden we dat het nog nooit zo lekker gesmaakt heeft.

Vervolgens lopend buffet van curry met rijst.

Als je wat anders wilde drinken dan water, moest je dat zelf meenemen.

Ook hier weer aantal leuke mensen gesproken.

Voldaan lagen we na zijn lange dag al om 21:00 op één oor. 

Morgen gaan we hiken (deftig woord voor wandelen): Nine Arch Bridge en Adam peak (de kleine of de grote)