Dag 10 naar Tangelle

Vlak voor ons vertrek, ontbijt bij onze Italiaanse vriendin. Was weer voortreffelijk. Terug naar onze hotel, kwamen we onze sri lankaanse vriend uit Almere tegen. Was ons al opgevallen dat langs de weg overal begraafplaatsen waren. Hij vertelde dat het normaal is dat je op je eigen grond begraven wordt. Is een heel ritueel. Na overlijden worden ingewanden verwijderd, en vervolgens kunnen mensen 4 dagen lang afscheid nemen. 3 maanden na begrafenis worden speciaal monniken uitgenodigd, om onder genot van eten en drinken met de familie de overledene te herdenken, om zo ook de weg naar het hiernamaals te vergemakkelijken. Ritueel wordt 9 maanden later nog een keer gedaan.

Onderweg naar bus onze dagelijks portie mangos, bananen en water gekocht, bij 1 van de vele kleine winkeltjes.

Bus was weer een leuke ervaring. Heb deze keer geen spannend filmpjes, omdat buschauffeur voor sri lankaanse begrippen, rustig reed.

Na 1 uur werden we bij bushalte met tempel er uitgezet. Zo voelde het wel. We werden 5 minuten van te voren al aangespoord om onze rugzakken te pakken, en bij de deur te gaan staan. Ze hadden waarschijnlijk het idee dat deze oudjes niet meer zo snel waren. We krijgen trouwens van meerdere kanten complimenten, dat we met rugzakken door Sri Lanka trekken. Leuk, maar toch het gevoel dat ze ons als oudjes zien. Zo voelen we ons gelukkig niet.

Uitgestapt, onze bananen opgegeten. Mariette attendeerde mij er op, dat ik de schillen in een gele afvalbak, vlak bij een Boeddha kon doen. Met veel moeite de schillen door een smalle gleuf erin geduwd. Stond een man achter me, die er vervolgens een muntje in deed. Bleek dus een offerbus te zijn.

Stukje lopen naar ons volgende verblijf Hidden Garden. Super hier. 60 m van zee en toch midden in de natuur. Mooiste locatie tot nog toe. Het strand is idyllisch en kleinschalig. 

' s avonds gegeten bij local aan strand, op advies van een Deen, die hier al paar weken vertoeft. Dit is het beste dat we tot nu toe gegeten hebben. Vrouw en haar moeder staan in keuken. Ze heeft haar persoonlijk verhaal verteld: haar man werkt bij Marine in Colombo, hij verdient niet genoeg om rond te komen. Daarom is ze al heel jong klein eethuisje begonnen, op de grond van haar vader, nadat ze haar zus uitgekocht heeft. Net toen ze alles op orde had, werd dit door de tsunami in 2004 verwoest. Heeft vervolgens 20 jaar geduurd voordat ze dit heeft. Klein restaurant (6 tafels) en 1 kamer in verhuur. Ze heeft (is nu 44 jaar) nog allerlei toekomstplannen. Wil uitbreiden naar 2 kamers, en restaurant verder uitbreiden. Leuke spontane vriendelijke vrouw. Met zo'n verhaal komt het wel dichtbij.